کتاب فضل تو را آب بحر کافی نیست
که تر کنم سر انگشت و صفحه بشمارم
فردا سیزدهم رجب سالروز تولد امیرالمؤمنین امام علی بن ابی طالب علیه السلام است. این عید سعید را به محضر مقدس مولای معظم حضرت آقای ثابت علیشاه و همه مسلمانان جهان به ویژه فقرا که شیعیان حقیقی آن حضرت هستند تبریک و تهنیت می گویم.
اسد الله در وجود آمد
در پس پرده هر چه بود آمد
امام علی ع، در سال ۶۰۱ میلادی در مکه مکرمه از دامان پاک فاطمه بنت اسد متولد شد. طبق روایات معتبر تاریخی ولادت آن امام بزرگوار بنحوی معجزه آسا درون خانه کعبه اتفاق افتاده است. آن امام همام که از بدو تولد تحت توجهات پیامبر اسلام و پدر بزرگوارش ابوطالب ع نشو و نما یافته و بالیده بود پس از بعثت پیامبر ، به همراه خدیجه بانوی عالیقدر اولین کسانی بودند که پیامبر، اسلام را بر آنها عرضه داشت و آنها با طیب خاطر و رغبت پذیرفتند و با پیامبر نماز گذاردند. در احادیث شیعه و سنی آمده است که پیامبر فرمودند:
هر آیه ای که با عبارت: یا ایها الذین آمنوا … شروع میشود اولین مخاطب آن علی ع است.
در تمام مدت بیست و سه سال رسالت پیامبر بزرگوار اسلام، علی ع یار و یاور آن حضرت بود.
برای دانستن نقش پر رنگ علی ع در یاری و نصرت پیامبر ص در ترویج دین اسلام، توجه به حدیث منزلت بسیار راه گشاست. از پیامبر ص روایت شده است که خطاب به علی ع فرمودند:
یا علی! انت منی بمنزلة هارون من موسی الا انه لا نبی بعدی.
همانطور که می دانیم هارون (برادر موسی ع) به دعای موسی ع به پیامبری برانگیخته شد و خداوند از ابتدا هر دو نفر را توامان مخاطب ساخت و آنها را بسوی فرعون و مردم مصر روانه ساخت: اذهبا الی فرعون انه طغی
از طرفی در روایات شیعه آمده است که پیامبر فرمودند:
انا و علی من نور واحد
محمد با علی گر چه دو اسم اند
ولی یک روح پاک اندر دو جسم اند
آن حضرت در لیلةالمبیت در نهایت فداکاری در بستر پیامبر خوابید و آیه: و من الناس من یشری نفسه ابتغاء مرضات الله… در شأن او نازل شد. علاوه بر این ایه، آیات زیادی از قرآن در شأن امام علی ع نازل شده است که سرور عزیزم حضرت آقای مهندس حاج سید علیرضا جذبی ثابت علیشاه ارواحنا فداه در رساله ای موجز به نام (آیات قرآن مجید در شأن حضرت علی ع) این آیات را گردآوری کرده و شرح داده اند.
یکی از القاب خاصه علی ع امام المتقین است. در این کتاب ص ۱۶۳ درباره این لقب نوشته اند:
(در تفسیر البرهان از ابن شهر آشوب با سلسله سند از امام علی ع نقل میکند وقتی آیه ۱۰۲ سوره آل عمران «اتقوا الله حق تقاته» نازل شد عمل به آیه مزبور بر مردم بسیار گران آمد و لذا نزد پیامبر آمدند و گفتند یا رسول الله ما طاقت عمل کردن به این آیه را نداریم و لذا آیه ۱۶ سوره تغابن «فاتقوا الله ماستطعتم و اسمعوا و اطیعوا و انفقوا…» یعنی به هر اندازه که می توانید پرهیزکار باشید و به کلام خدا گوش بسپارید و از پیامبر خدا و دستورات او پیروی کنید و در راه خدا بذل مال کنید …
و وقتی از امام مرتضی ع راجع به این آیه سوال کردند حضرت فرمودند: به خدا قسم غیر از ما اهل بیت رسول خدا ص دیگری به این آیه عمل نکرده است زیرا ما از کسانی هستیم که همیشه در یاد خدای خود می باشیم و هیچ وقت او را فراموش نکرده ایم و همیشه مطیع و شکرگزار نعمت های او بوده ایم و کفران نعمت و عصیان نورزیده ایم …)
علی ع جزو اولین کسانی است که به امر پیامبر از مکه به مدینه مهاجرت کردند. آن حضرت در همه پیکارهای بدر و احد و احزاب و خیبر و … دوشادوش پیامبر ص و همپای او شمشیر زد. سرباز بی ادعایی بود که جان بر کف دست گرفته بود و بقول مولانا:
آنک او تن را بدین سان پی کند
حرص میری و خلافت کی کند؟
عده ای از شارحان مثنوی معتقدند که مولانا در این بیت تعریضی به عمر بن خطاب دارد که وقتی شورایی مرکب از شش نفر برای خلافت پس از خود تشکیل داد برای هر یک از آنها عیبی برشمرد و درباره علی ع گفته بود که او به امر خلافت بسیار حریص است.
مولانا می گوید علی ع حریص به امر خلافت نبود بلکه
زان به ظاهر کوشد اندر جاه و حکم
تا امیران را نماید راه و حکم
تا امیری را دهد جانی دگر
تا دهد نخل خلافت را ثمر
یعنی نخل خلافت بی ثمر بود تا اینکه علی ع به خلافت رسید و این درخت میوه داد.
علی ع مصداق واقعی سرباز جان برکف بود گوهر جان عزیزش را که مهمترین دارایی هر انسانی است تقدیم رسول خدا کرده بود و بخاطر این کار هیچ اجر و مزدی نمی طلبید بر خلاف عده ای از اصحاب پیامبر که بخاطر خدماتی که برای پیشبرد اسلام انجام داده بودند خود را ذیحق می پنداشتند و توقع داشتند در اداره جامعه اسلامی آنها را سهیم کنند. و غافل بودند که راه سلوک معنوی راه رسیدن به فنا و از انانیت و خودمحوری رها شدن است. اینها چون خلوص نیت نداشتند، بخاطر کارهایی که کرده بودند، (من) آنها فربه تر شده بود و همه میدانیم که از ناحیه این افراد ناصالح چه آفت ها به اسلام رسید.
در پایان تیمنا فرازی از سخنان امام علی ع به کمیل بن زیاد نخعی که در حکمت ۱۴۷ نهج البلاغه مندرج است و در وصف انسان کامل و ولی خداست می آورم:
اَللَّهُمَّ بَلَى لاَ تَخْلُو اَلْأَرْضُ مِنْ قَائِمٍ لِلَّهِ بِحُجَّةٍ …
أُولَئِكَ وَ اَللَّهِ اَلْأَقَلُّونَ عَدَداً وَ اَلْأَعْظَمُونَ عِنْدَ اَللَّهِ قَدْراً يَحْفَظُ اَللَّهُ بِهِمْ حُجَجَهُ وَ بَيِّنَاتِهِ حَتَّى يُودِعُوهَا نُظَرَاءَهُمْ وَ يَزْرَعُوهَا فِي قُلُوبِ أَشْبَاهِهِمْ
هَجَمَ بِهِمُ اَلْعِلْمُ عَلَى حَقِيقَةِ اَلْبَصِيرَةِ وَ بَاشَرُوا رُوحَ اَلْيَقِينِ …
وَ صَحِبُوا اَلدُّنْيَا بِأَبْدَانٍ أَرْوَاحُهَا مُعَلَّقَةٌ بِالْمَحَلِّ اَلْأَعْلَى
أُولَئِكَ خُلَفَاءُ اَللَّهِ فِي أَرْضِهِ وَ اَلدُّعَاةُ إِلَى دِينِهِ آهِ آهِ شَوْقاً إِلَى رُؤْيَتِهِمْ
می فرماید زمین هیچگاه از حجت الهی خالی نیست و در وصف این حجج الهی می فرماید که اینان از نظر تعداد بسیار اندک اند ولی قدر و منزلت آنان در نزد خداوند بسیار بالاست و خداوند به واسطه آنان حجت ها و دلایل روشن خود را حفظ میکند تا زمانی که هر یک از آنان امر ولایت را به نفر بعد از خود بسپارد یعنی این سلسله اولیای کامل مکمل الهی همیشه برقرار و با دوام است و هر سابق به لاحق ودیعه الهی را منتقل میکند و سپس میفرماید علم الهی که توام با بصیرت قلبی است به آنان روی آورده و آنان را مباشر روح یقین ساخته … تا آنجا که می گوید: بدن های خاکی آنها در این دنیا و در مخالطت و مجالست با مردمان هست ولی ارواح آنها در ملأ اعلی با کروبیان عالم بالا همنشین است.
من که ملول گشتمی از نفس فرشتگان
قال و مقال آدمی میکشم از برای تو
مرحوم هانری کربن مستشرق فرانسوی در کتاب اسلام ایرانی ج ۱ ص ۲۱۷ در شرح این کلام بلند مولای متقیان و درباره مصادیق و افراد مورد نظر امام ع در این حدیث شریف نکته قابل توجهی را بیان میکند. وی می گوید جانشینان خدا در زمین که علی ع از آنها سخن می گوید ، در درجه نخست یازده امام از نسل او و سپس کسانی هستند که سلسله ای غیبی و باطنی و روحانی ناب را در دوره غیبت امام غایب منتظر بر محور وجود قطب عالم امکان که امام غایب است، نمایندگی میکنند.
ضمنا امسال میلاد مولاعلی مصادف است با میلاد شمسی مولای معظم صاحب النص جلی حضرت آقای جذبی ثابتعلیشاه (روحی فداه) و انشالله بر همه پیروان و عاشقان آنحضرت مبارک باشد. وجود مقدسش از هر گزند دور باد و سایه مبارکش
مستدام باد.
التماس دعا،
یاعلی مدد
