دیروز صبح در مسیر کنفرانس در شهر مکزیکو با یکی از اخوان دانشمند و گرام قدم میزدیم. صحبت ازین بود که بنده و ایشان در بین چند صد نفر حاضر در جلسه، درباره سلسله نعمت اللهی صحبت خواهیم کرد. ناگاه ملتفت شدیم که به دلیل توّرم، راهپیمایی بزرگی در شهر در جریان است و ناگزیر راه خود را به بیراهه زدیم و در کوچه هایی بی نشان به کلیسای مارونی ها برخوردیم که رهبران آن از لبنان بودند. حُسن اتفاق شگرفی رقم خورد که نام رهبر آنها را San Nimatullah یافتیم به معنی «نعمت الله ولی» که عکس اش را ضمیمه میکنم.
دکتر کنسین و بنده دقایقی را بر آن عکس و اسم به حیرت گذراندیم. مسمّای اسم آن رهبر کلیسا برای ما که به نیت اش در مسیر بودیم، طیب خاطری فراهم آورد.
القصه ؛ راهمان به کناره کشید اما چراغمان ما را به منزل برد.
Yesterday morning, on the way to a conference in Mexico City, I was walking with one of my esteemed scholar brothers. We were discussing that among the hundreds of people attending the session, both of us would be speaking about the Nimatullahi Sufi Order. Suddenly, we realized that due to inflation, a large protest was taking place in the city, and we were forced to take a detour. In the midst of unmarked alleys, we came upon a Maronite church, whose leaders were from Lebanon. To our great surprise, we found that the name of their leader was ‘San Nimatullah,’ which means ‘Nimatullah Wali,’ and I have attached a photo of him.
Dr. Cancian and I spent a few moments in amazement over that photo and name. The name of that church leader, for us who were on our journey with this intention, brought us a sense of peace.
In short; our path took a side turn, but the light guided us home.”
