آقای هادی تابنده – جامعه

رضا تابنده فروردین ۲۹, ۱۴۰۱

وَيَزِيدُ اللَّهُ الَّذِينَ اهْتَدَوْا هُدًى وَالْبَاقِيَاتُ الصَّالِحَاتُ خَيْرٌ عِنْدَ رَبِّكَ ثَوَابًا وَخَيْرٌ مَرَدًّا

و خدا هدایت یافتگان را بر هدایت می‌افزاید و اعمال صالحی که ابدی است نزد پروردگار تو بهتر است هم از جهت ثواب الهی و هم از جهت حسن عاقبت اخروی (سورهٔ مریم_آیهٔ ٧۶)

تمام بزرگان دین و به ویژه بزرگ هر زمان به دلیل واسطه بودن در ادامه راه حقّ مصداق باقیات الصالحات هستند، ولی شاید کمتر شخصیّتی همانند حضرت حاج شیخ محمّدحسن بیدختی، صالح علیشاه اعلی الله مقامه الشریف بتوان یافت که تمام وجوه شخصیّتیِ حضرتشان مصداق اتمّ باقیات الصالحات باشد.

چه از جنبهٔ معنوی و چه از نظر تنها اثر مکتوب ایشان، پند صالح و چه خدمات اجتماعی مانند احداث و وقف مراکز عام المنفعه، حفر قنوات، ایجاد باغات و…

دیگر جنبهٔ متمایز ایشان فرزندانی هستند که مصداق واقعی خلف صالح میباشد، همگی نخبه و دارای هوش و توانایی سرشار که نشان از عنایت الهی میباشد، سوای اینکه دو تن از آن بزرگواران به مقام قطبیّت رسیدند، تماماً در بالاترین سطوح علمی و بعضاً در رشته تحصیلی خود دارای آثار مکتوب تأثیر گذار، و منشأ خدمات ملموس به خلق خداوند بودند و این امر در نسل حضرت صالح علیشاه و نوادگان ایشان نیز به وضوح مشخص و انشاالله به برکت نام و خدمات حضرتشان، الی یوم القیامه این امر ساری و جاری و به همین منوال باشد.

از اولاد ذکور تنها مولازاده مکرم، جناب دکتر محمود تابنده، متولّی محترم مزارسلطانی در قید حیات هستند، انشاالله در ظلّ توجّهات حضرت ثابت علیشاه ارواحنافداه به سلامت باشند.

نهال نیک نروید مگر ز نیک درخت
درخت نیک نخیزد مگر ز نیک نهال

یکی از فرزندان نخبه و نابغه حضرت صالح علیشاه، مرحوم هادی تابنده رضوان الله علیه میباشد، مرحوم هادی تابنده، ملقّب به رحمت‌الله، چهارمین فرزند حضرت صالح علیشاه، در دوشنبه هفتم ربیع الاول ١٣۴٠ قمری، مطابق ١۶ آبان ١٣٠٠ شمسی، در خاندان علم و عرفان واقع در بیدخت گناباد متولّد و بعد از اتمام تحصیلات ابتدایی و متوسطه در دانشکده حقوق مشغول ادامهٔ تحصیل گردید، ولی متأسفانه در روز پنجشنبه ششم رمضان ١٣۶٩ قمری برابر با اوّل تیر ماه ١٣٢٩ شمسی چشم از جهان فروبست و در تجریش مدفون گردید، متأسفانه شرح حال مبسوط و کاملی از ایشان در دست نیست و بسیاری از هم دوره های معظم‌له نیز از دنیا رفته اند، تنها موارد محدود اطلاعاتی که مکتوب و در دسترس همگان میباشد در همین حدّ کم است و بیشتر جنبهٔ کمّی و نه کیفیّت حیات کوتاه مرحوم آقاهادی تابنده را در بر دارد، البته بعضی مکتوبات حضرت رضاعلیشاه، فوت ایشان دلالت بر تأثّر بازماندگان، به ویژه حضرت صالح علیشاه دارد که خود نمایشگر مقام والای انسانی این مولازاده عزیز میباشد. از مرحوم آقاهادی تابنده آثار مکتوبی به جا مانده که تعداد مسجّل آن دو کتاب (در اردوی جلال الدّین) تاریخی و چاپ نشده _ و کتاب (جامعه) که در بهمن ماه ١٣٢۶ در چاپخانهٔ نقش جهان چاپ و منتشر شده میباشد.

کتاب (جامعه) که کلاً ٣۶ صفحه میباشد شاید اوّلین مطلبی که به ذهن شنونده متبادر کند محدود بودن به جامعه، مکان و زمان حیات نویسنده و کتابت این اثر و در نتیجه منطبق نبودن با زمان حال باشد، برعکس این تصوّر، (جامعه) کتابیست که مطلب را فرا زمان و مکان و با بهره گیری از علوم مختلف مورد کنکاش قرار داده و با اینکه در کمال اختصار نوشته شده، حاوی مطالب وسیع و گوناگونیست و برای بیان مطلب و درک بهتر خواننده از علوم مختلف استفاده برده و به بهترین شکل مسائل مختلف را به هم مربوط و به نحو احسن نتیجه گیری نموده. کتاب حاضر که کلاً در چهار فصل تدوین گردیده ابتدا ذهن خواننده را آماده و بعد از آن با استدلال های قوی ضمن این که برای جامعه وجود حقیقی قائل شده و دارای حیات دانسته، افراد را به عنوان سلول‌ها و اعضای پیکر جامعه برشمرده و در انتها نقش رهبران دینی در طول تاریخ و جوامع بشری را در کمال اختصار تشریح نموده.

البته نزدیک به هشتاد سال از چاپ کتاب گذشته و ممکن است بعضی قوانین علمی که به آن استناد شده، تغییر و یا به نحو دیگر ثابت شده باشند، ولی مسلّماً در حد خیلی کم و نادر می‌باشد.

کتاب (جامعه) که در ٢۶ سالگی نویسنده چاپ و مطمئناً از سنین کمتر طرح و ایده آن شکل گرفته علاوه بر نمایش ذهن خلّاق و درک عمیق نویسنده، مبیّن آشنایی خالق اثر با علوم مختلف می‌باشد، این آشنایی با علوم دیگر تا اندازه ای بوده که نویسنده جوان با تسلط کامل مبادرت به استدلال و ذکر مثال نموده و با بیان دیدگاه دانشمندان علوم مختلف، نظر آنها را در قسمت‌هایی مورد تردید قرار داده و با منطق قوی استدلال شخصی خودشان را بیان می‌دارند، به جز جملات کوتاه که نقل قول فرمودند، شخصا خالق جملات کوتاه مفهومی و نغز نیز هستند،به طور مثال در صفحهٔ ٢۵ چاپ اصلی فرمودند «اشخاص همیشه در فکر خود گمشده ای دارند و در طلب آن میگردند

عرفا آن گمشده را حق و راه وصول به آن را عشق میدانند . این گم شده که به یقین میشود گفت مادامیکه جامعه به آخرین لحظه زندگی خود رسیده باشد بشر آن را درک نخواهد کرد،در حقیقت هدف زندگی جامعه است»این سطح وسیع اطلاعات و آشنایی با علوم مختلف و دانشمندان

مربوطه، باتوجّه به شرایط سنی و زمانی که ارتباطات و دسترسی به منابع در این حدّ و گردش اطلاعات در این سطح نبوده دلیلی دیگر بر نخبه بودن نویسنده و همچنین عنایت خدایی می‌باشد . مطمئناً اگر مرحوم آقاهادی تابنده از عمر طولانی برخوردار بودند آثار و برکات بیشتری به جا گذاشته، از معاریف رجال دانشمند و عرفا میگردیدند، روحشان شاد، یادشان گرامی.

رحلت این مولازاده گرامی از نظر روز هفته(پنجشنبه) و تاریخ قمری (ششم رمضان) دقيقاً برابر با رحلت مولانا الرئوف، حضرت محبوب علیشاه اعلی الله مقامه الشریف میباشد.

ضمن عرض تسلیت این ایّام، خدمت مولانا المعظم، حضرت ثابت علیشاه ارواحنافداه، خاندان معزّز تابنده و تمام فقرا، از مولازاده مکرم، جناب آقای دکتر رضا تابنده، که برآنند این اثر و نام نویسنده آن بیش از این مهجور نباشد وتصمیم به انتشار و معرّفی این اثر، در حدّ امکانات شخصی، جهت استفاده سایرین، و بطبع زنده نگه داشتن یاد و خاطره و تجلیل از نویسنده دانشمند کتاب گرفتند، تشکر نموده، انشاالله در مسیر نشر معارف موفّق و پیروز باشند.