هو
۱۲۱
چندی پیش در کانال (کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران) که زیر نظر آقای رسول جعفریان اداره میشود، عکسی از مرحوم مغفور آقای دکتر سید جعفر شهیدی دیدم و به یاد خاطرات ایشان افتادم.
پدرم (حضرت محبوب علیشاه) از ایشان به نیکی یاد میکردند و بین آن دو بزرگوار رابطه دوستی و محبت برقرار بود. امروز هم سالگرد این بزرگوار است، از اینرو گفتم یادی از این بزرگمرد عرصه علوم انسانی بکنم.
یاد ایشان باعث شد که سری به کتابخانه ام بزنم و کتابهایی را که ایشان به بنده مرحمت فرموده بودند دوباره ببینم که در این پست مندرج است.
خالی از لطف نیست که یادی بکنم از سفرهای ایران که در خدمت مرحوم آقای حاج محمد رضاخانی به دیدن ایشان میرفتم و خیلی اظهار لطف میکردند.
ایشان مقید به بازدید بودند و یک مرتبه حضرت آقای مجذوبعلیشاه فرمودند که من هم دلم برای آقای شهیدی تنگ شده و به ایشان بگویید که چون ما مسافر هستیم برای بازدید به منزل من [حضرت مجذوبعلیشاه] بیایند و همین هم شد.
آقای حاج رضاخانی در خدمت آقای دکتر شهیدی آمدند و دیدار عجیبی بود.
پیش از این دیدار بنده تصورم بر این بود که حضرت محبوبعلیشاه به دلیل اینکه در دانشگاه شاگرد ایشان بودند و خاطرات زیادی با ایشان داشتند به ایشان علاقه داشتند، ولی وقتی که دیدم حضرت مجذوبعلیشاه ایشان را در آغوش کشیدند و بعد هم تا دم درب منزل ایشان را بدرقه کردند و بنا به اصرار جناب دکتر سید جعفری شهیدی به داخل بازگشتند، دانستم که علاقه پدرم به ایشان نیز شاید ورای این دوستی های متداول و رایج بوده است.
مرحوم دکتر شهیدی با اینکه از فقرا نبودند ولی نسبت به بزرگان سلسله اظهار ارادت و محبت می فرمودند و مقاله ای که در کتاب یادنامه صالح در شرح نامه نگاری و ملاقات با حضرت آقای صالح علیشاه مرقوم نموده اند و نیز مقدمه ای که بر ترجمه تفسیر بیان السعاده نوشته اند گواه بر این مطلب است.
ایشان علاقه خاصی نیز به حضرت محبوب داشتند و چندین مرتبه که در حضورشان نام ایشان آمد از چشمانشان اشک جاری شد.
روحش شاد و یادش گرامی باد
التماس دعا،
یاعلی مدد
