نه من تنها در این میخانه مستم

هو
‏۱۲۱

نه من تنها در این میخانه مستم
از این می هم چو من بسیار شد مست
شمس تبریزی

اکثر اوقات با دیدن مراسم و فرهنگ اقوام و نحله‌ها، خاصه مراسم معنوی/ دینی، حال خوشی برایم پیش می‌آید.
زندگی در کشور کانادا دارای محاسن و معایبی بوده و هست. یکی از محاسن آن که امروزه در بسیاری از جوامع به آن توجه نمی‌شود، احترام و همراهی با صبر و شوق، در مراسم و فرهنگ برآمده از اقوام و ملل مختلف است.
فرزندان من در مدرسه یاد گرفته‌اند که به این دست رویدادهای اعتقادی و فرهنگی احترام بگذارند و با مشاهده آنها به دایرهٔ آموخته‌های خود بیفزایند و گزارهٔ همدلی با دگراندیشی را از بَر شوند. به‌عنوان‌مثال اگر هم‌کلاسی‌ای دارند که مراسمی چون سال نویشان را جشن می‌گیرند، از در موافقت به آن ملحق می‌شوند.
این مطلب به‌هیچ‌وجه مبنی بر این نیست که بی‌هویت باشند. بلکه هویتشان که یک هویت ایرانی – اسلامی است را با بینش بهتری پذیرا می‌شوند و صرفاً به تقلید از پدر و مادر و به‌صورت موروثی به آن پیوند نخورده‌اند.
احترام به دگراندیشی حق انتخاب را به کودکان می‌دهد که ببینند و انتخاب کنند تا میراث هویت که برآمده از خانواده و هم‌وطنان و هم‌سلکان است به عدالت در کفهٔ انتخاب فطرت قرار گیرد.
این‌گونه بدون تحمیل و عنف، هویت خود را می‌یابند.
این روند در سپهر تربیتی برای همگان صادق است.
در این مقال اما امیدوارم بنده به‌عنوان پدرشان به نوبه خودم همانند مادرشان که نهایت سعی‌اش بر کشف صحیح هویت فرزندانمان توسط فطرت و دانش خودشان است، درست عمل کنم.

علی‌ای‌حال، ویدئوی فوق رازونیاز شخصی بود که در کانال تلگرامی خانقاه جناب سید منصور حسینی سوله‌ای قادری منتشر شده بود و به دل حقیر نشست.
در زمان انتشار آن، به این اندیشیدم که بد نیست چندخطی بنویسم مبنی بر اینکه؛

هر کس به زبانی صفت حمد تو گوید
بلبل به غزل‌خوانی و قمری به ترانه

و همه راه او می‌پویند

ذره‌ذره عاشقان آن کمال
می‌شتابند در علو همچون نهال

و همه به سمت یک قبله و به‌سوی ستیغ یک قله راه می‌پیمایند.
البته تا جایی که این سلوک شخص به دیگری ضرری نزند، عنفی در کار نباشد و قدمی به‌سوی کمک به جهانیان و سعادتشان باشد.

دین ما مهر تو و مذهب ما خدمت تو
تا نگویی که در این عشق تو، ما مختصریم
مولانا – دیوان شمس

من از پدرم آموختم که هر کس خالصانه در راه او «عشق» می‌ورزد، جایش در بهشت است همان‌طور که می‌فرمودند: «اگر مجنونی باشد جایش در بهشت است.»
ازاین‌رو با دیدن هر توسلی ولو شاید به‌ظاهر برای من نامأنوس، سعی می‌کنم حال شخص متوسل را درک کرده و از این نیروی عشق، فیضی ببرم.

امیدوارم دل‌های همه به نور معشوق، تابان و سرمستی عشقش همواره ثابت بر همه عالم باشد تا در همین دنیا بهشت را تجربه کنیم.

منم بهشت خدا لیک نام من عشق است
که از فشار رهد هر دلی کش افشردم

التماس دعا
یاعلی مدد