هو
۱۲۱
موسیقی ایران زمین و چه بسا هنر ایران زمین با روح عرفان و تصوف عجین است.
لازمه هنر خلاقیت و نتیجه آن خلق یک اثر هنریست، لذا هرچقدر که هنرمند شاگردی استاد ازل و خالق آسمان ها و زمین را بیشتر کرده باشد و تلاشش برای تقرب به حق تعالی بیشتر باشد. یقیناً اثرش متعالی تر و برای انسان که از روح حق تعالی در او دمیده شده دلنشین تر خواهد بود. تا جایی که یک اثر هنری، روح انسان را می تواند چنان لبریز از عشق کند که همچون نسیم بهشتی تجلی عظمت عشق باری را در آن لمس کرد.
پس حکیمان گفتهاند این لحنها
از دوار چرخ بگرفتیم ما
بانگ گردشهای چرخست این که خلق میسرایندش به طنبور و به حلق
مؤمنان گویند که آثار بهشت
نغز گردانید هر آواز زشت
ما همه اجزای آدم بودهایم
در بهشت آن لحنها بشنودهایم
گرچه بر ما ریخت آب و گل شکی
یادمان آمد از آنها چیزکی
و البته که رفتار انسانها نیز در مواجهه با یک اثر هنری به میزان تقرب روحشان با باری تعالی بستگی دارد
لیک چون آمیخت با خاک کرب
کی دهند این زیر و آن بم آن طرب
امروز طلایه دارانی چون استاد فرشچیان در هنر مینیاتور و اساتید خط چون مرحوم استاد عبدالرسولی و استاد امیرخانی و استاد فلسفی و استاد الهه خاتمی و اساتید بیشماری در موسیقی چون استاد عثمان محمد پرست با شیره جان خود و روح و روان خود چونان آرش در روح این هنر معنوی میدمند تا هویت یک ملت را حفظ کنند.
قطعه فوق، قطعه ای بسیار زیبا از استاد عثمان محمد پرست. خدایش حفظ کناد.
یکی دیگر از خدمات استاد عثمان محمد پرست، مدارس متعددی است که ایشان ساخته و وقف نموده اند.
التماس دعا،
یاعلی مدد
